Alweer twee maanden van huis

Afgelopen week was het alweer de achtste week, wat wil zeggen dat ik al twee maanden van huis ben.... pfffoe wat gaat de tijd snel zeg. Over 10 dagen vlieg ik naar Bali en over iets minder dan 3 weken komen pap, mam en Lisa mij opzoeken. 

Maandag tot en met woensdag waren normale dagen, niks bijzonders. 
Donderdag hadden we een afspraak op het Immigratie kantoor. Onze visa verliepen bijna en deze moesten verlengd worden. Gelukkig wordt dit allemaal via school geregeld want ik had al verschillende verhalen gehoord dat het ONTZETTEND lang kan duren. Wij hoefden alleen maar een foto te maken en een handtekening te zetten. Dit alles duurde ook nog 1,5 uur. Daarna snel naar school want we konden de laatste les nog halen. We mogen per vak namelijk maar drie keer afwezig zijn. Dit is wel anders dan in Nederland waar je zelf mag weten wanneer je naar welke les komt. Omdat ik straks niet naar stage ga wanneer pap, mam en Lisa er zijn, moet ik nu een aantal keer mijn stage inhalen. Vandaag had ik dat gepland dus direct na school door naar stage. Rond 19:00 uur was ik klaar dus ben ik maar meteen wat gaan eten in de buurt. Toevallig waren Joey en Sven ook in het zelfde tentje aan het eten waar ik naartoe ging.

Vrijdag ging de wekker weer vroeg. Om 08:00 uur had ik weer Bahasa Indonesia. Dit was een van mijn laatste lessen omdat ik in april bijna niet kan en ik in mei andere dingen wil gaan doen op de vrijdag. Na de les had ik met Doret afgesproken. We hadden afgesproken om ons ''nieuws'' te gaan opnemen voor TV Journalism. In ons nieuws laten we een filmpje zien voor de aankomende uitwissel studenten wat hier allemaal te doen is. Als hotspot hadden we Jl. Malioboro uitgekozen. Dit is de bekendste winkelstraat van Yogyakarta. Als typisch eten hebben we gekozen voor een stalletje dicht bij Jl. Malioboro. Hier staan allemaal stalletjes waar je van alles kunt kopen waaronder eten. Het stalletje waar ik vaak kom heet Buman. Hier kun je voor RP 4.000 (dit is nog geen €0,30) lunchen (verschillende hapjes eten). Denk hierbij aan pisang goreng, tempé goreng, risolles en nog veel meer. Als typisch vervoer hadden we de scooter gekozen. Dit omdat iedereen hier op een scooter rijdt. 

Zaterdag had mijn stage een cultuurdag georganiseerd. Omdat ze op deze school niet alleen de taal leren maar ook de cultuur van Nederland, hebben ze een paar keer per jaar een cultuurdag. Deze cultuurdag stond in het teken van de opening van de school en een sponsorloop om geld op te halen voor de school. Het was bloedheet zoals gewoonlijk maar omdat de sponsorloop buiten was, moesten we langs het parcours staan om ervoor te zorgen dat de leerlingen de goede route namen, het verkeer dat er kwam rustig voorbij reed (ja, hier is het niet zo als in Nederland. Het verkeer moet er gewoon door..) en dat we ze deden aanmoedigen. 'S avonds hadden we met een aantal mensen afgesproken om ergens te gaan eten en daarna ergens wat te gaan drinken. Die avond had ik mijn eerste ''ongeluk'' in Indonesië. Terwijl ik mijn scooter parkeerde verbrandde ik mijn been aan de knalpijp van de scooter die naast mij stond. Dit is een veel voorkomend ongeluk omdat vele knalpijpen niet zijn beschermd. Ik was heel erg geschrokken omdat mijn mentor hierdoor een groot litteken op haar been heeft maar bij mij valt het gelukkig mee. Als het meezit, houd ik er geen litteken aan over. Ondanks alles heb ik wel een leuke avond gehad. 

Gisteren was het zondag en heb ik zoals op vele zondagen niks bijzonders gedaan. Omdat het deze week toetsweek is, heb ik wat aan school gedaan maar verder heb ik genoten van mijn vrije tijd. 

Vanaf deze week zal ik meer leuke dingen gaan doen, dus zullen mijn blogs ook leuker zijn... :)

Keep you posted!

Liefs Renée