Een pittig weekje

Deze week was een redelijk heftige week...

Maandag was het 27 februari en dat is de verjaardag van mijn vader. Als verrassing had ik hem precies om 00:00 uur gebeld. Hier in Yogya was het 06:00 's ochtends. Hierna kon ik nog heel even verder slapen voordat ik alweer moest opstaan voor stage.
Omdat we net zijn verhuisd, was het heel veel improviseren. De kinderen waren heel erg enthousiast omdat ze voor het eerst les kregen op de nieuwe school. Daarom begonnen we de les met een rondleiding. Tussen de lessen door werd er nog van alles uitgepakt. 's avonds kwamen weer de leerlingen van het VO. Omdat er twee leerlingen naar Nederland gingen verhuizen, hebben we maar één uurtje les gegeven en het andere uur hebben we leuke spelletjes gespeeld en DONUTS (daar kun je mij hier heel happy mee maken) en cakejes gegeten. Na de les hebben we afscheid genomen van de leerlingen en ben ik weer naar huis gegaan. 

Dinsdag begon de dag al goed.... ik was te laat. Normaal gesproken zou ik om 07.00 op de scooter moeten zitten op weg naar de universiteit maar ik had mijn wekker een uur later gezet waardoor ik pas om 08.00 op de scooter zat oeps.... Gelukkig was ik maar een half uurtje te laat in de les en had ik niks gemist omdat ze alleen maar in het Bahasa had gepraat. Na de les hadden we een bijeenkomst / lunch met de staff van het English Department. De hele zaal zat vol met ''belangrijke'' mensen maar ondanks dat, leek het wel of wij nog net iets belangrijker waren. Het eten was lekker maar er zaten wel een paar aparte gerechten tussen. Het gerecht met koeienhuid heb ik aan mij voorbij laten gaan. Na de lunch hadden we een hele interessante les. Tijdens TV journalism  gingen we naar een studio waar we uitleg kregen over verschillende camera's en de werking ervan. 

Woensdag was het weer tijd voor stage. Vandaag moesten we les geven aan alle peuters en kleuters. We kregen al te horen dat de peuters heel veel gehuild hadden de eerste dag op de nieuwe school dus we waren heel erg benieuwd hoe ze de tweede dag zouden ervaren. Zoals gedacht kwamen een aantal peuters al huilend binnen. Na een tijdje ging het wel weer met de meeste peuters maar er was een peuter zo van slag dat ze op mijn broek had geplast van angst terwijl ze op mijn schoot zat. Helaas kon ik niet naar huis en was er geen schone broek op school... dus ik had mijn lesje wel geleerd ;) 

Donderdag heb ik mijn dag weer doorgebracht op Sanata Dharma. De eerste les was listening en daarna speaking. Ik was de hele dag moe en had geen puf om iets te doen. Toen ik dit deelde met de andere meiden zeiden ze dat ze precies hetzelfde probleem hadden. Zelf vermoeden we dat het door het eten komt. Het ontbreekt hier niet aan de kwantiteit maar aan de kwaliteit. Op iedere hoek van de straat kun je eten halen maar het bevat niet zo veel vitamines vezels en al het andere dat je nodig hebt om goed te kunnen functioneren. Heel veel eten is gefrituurd en als het niet gefrituurd is, bevat het heel weinig groente. Ik merk het ook aan het feit dat ik de hele dag door honger heb. Het eten vult niet zo goed... ondanks dat smaakt het eten hier wel heel erg goed! 

Vrijdag was het weer Mall-time en zijn we naar Ambarukmo plaza gegaan. Omdat we nog moesten lunchen zijn we naar de bovenste verdieping gegaan waar een food court was. Tot onze grote verbazing verkochten ze daar ook sushi!!!! Onze keuze was snel gemaakt en na dat we genoten hadden van onze sushi met mooi uitzicht, hebben we wat door het winkelcentrum gewandeld. 
Rond 16.00 ben ik weer opgehaald door Dony en daarna ben ik samen met Joey mijn huisgenoot en Dony bij Bouman (''stamkroeg'' van Dony) een kraampje bij Malioboro iets gaan drinken en eten.

Zaterdag moest ik er ''vroeg'' uit, we gingen een dagje de toerist uithangen. Om 10.00 hadden we afgesproken bij de Taman sari ook wel beter bekend als het Waterpaleis, het zwembad van de Sultan. Foto's hiervan zijn te zien op mijn facebookpagina. Na het waterpaleis hebben we nog rondgewandeld op Malioboro en heb ik een aantal souvenirtjes gekocht.

Vandaag was het weer een rust dagje en hebben we zoals de meeste zondagen niks speciaals gedaan. Omdat we als avondeten zin hadden in Bihoen goreng had Ary ons naar een tentje gebracht waar na zijn zeggen de beste bihoen wordt gemaakt. Via een zandpaadje kwamen we aan bij een warung. Ik had nog nooit zoiets gezien. Het eten werd nog gemaakt op houtskool en het zag er niet zo uit zoals ik hier gewent ben. Rob Geus zou hier niet blij van worden. Omdat we zelf de proef op de som wilde nemen hebben we daar gegeten maar ik denk dat het de laatste keer is dat ze mij daar gezien hebben...

Nu ga ik nog even genieten van mijn zondag zodat ik morgen weer kan beginnen aan een druk weekje.

Tot over een week,
Liefs Renée